9x momenten aan tafel die iedere ouder met een klein kind vast herkent

Van ‘zie hem maar eens aan tafel te krijgen’ tot ‘Ik lust het niet!’: als het op het avondeten aankomt is het leven met een klein kind nooit saai. Hier 9 situaties die jou vast ook bekend voorkomen.

1. Nog één filmpje…

Je haalt je kind hongerig van de opvang. Thuis parkeer je hem even op de bank met Peppa Pig, terwijl jij de keuken induikt. Tegen de tijd dat je het eten op tafel zet, krijg je hem bijna niet meer losgeweekt van de tablet/tv/telefoon. De oplossing is gelukkig simpel: zet een kookwekker of wekker die afgaat als het tijd is om aan tafel te gaan.

2. Allergisch voor groen(te)

Alsof je puur vergif bij hem naar binnen wilt werken, zo argwanend bestudeert hij het eten. Want zit daar nou een groen stukje in de pastasaus? Dan kan de strijd beginnen. No way dat hij dat gaat opeten. Worst, saus, pasta, allemaal prima, maar alles wat groen(te) is, komt er niet in. Herkenbaar? Zo ‘verstop’ je groente in het eten van je kind (zonder dat hij het doorheeft).

3. Vliegende vlaflip

Tuurlijk, het ís ook niet makkelijk voor een eenjarige om een lepel te hanteren. Maar als de vla je om de oren vliegt, dan komt dat meestal vooral omdat knoeien zoveel leuker is dan gewoon eten. En eerlijk is eerlijk, dat werkt op de lachspieren. Probeer je gezicht toch in de plooi te houden, anders is het gegarandeerd élke avond raak.

4. ‘Lust ik niet!’

Je hebt je staan uitsloven om iets lekkers en verantwoords op tafel te zetten. Je kind zit in z’n stoel met zijn slab om, werpt één blik op z’n bord en… ziet ervan af. ‘Lust ik niet!’ klinkt het, terwijl hij naar het eten (lees: pannenkoek/spaghetti/boerenkool) kijkt. De reden? Het kan zijn dat het is omdat je het in stukjes gesneden hebt, tegen de wens van je peuter in. Maar het kan ook heel goed door de peuterpubertijd komen.

5. Verkeerde bord

Jij hebt vast een favoriete mok voor je thee of koffie. Niet zo gek dus dat je kind van ellende in elkaar stort als hij z’n lievelingsbord niet ziet staan. Nog erger: als dat bord voor zijn broer of zus is neergezet. Wat doe je dan? Ga je opvoeden – lesje met teleurstellingen leren omgaan en leren delen – of geef je hem zijn zin en zorg je dat hij alsnog van zijn eigen bord kan eten? Keuzes, keuzes.

6. Van tafel

Lang tafelen is er meestal niet bij als je een baby, peuter of kleuter hebt. Ongeduldig wacht hij tot iedereen zijn bord leeg heeft. En zelfs al gaat het maar om een paar minuten, het voelt voor je kind als een eeuwigheid. Maar dan mag hij ein-de-lijk van tafel.

7. Samen dekken

Je kind laten helpen met koken en tafeldekken is niet alleen gezellig, maar het zorgt er ook voor dat hij meer betrokken raakt bij de eetmomenten. En hopelijk beter eet. In het begin kan hij de borden en bekers naar tafel brengen, en na een tijdje zul je zien dat je een volwaardige ober in huis hebt. Oké, die kom hete jus kun je natuurlijk beter zelf brengen, maar zo’n hulpje is hartstikke handig!

8. ‘Ik zit naast oma!’

Grote kans dat jullie aan tafel allemaal – min of meer – een vaste plek aan tafel hebben. En dat vooral je kind het heel belangrijk vindt om op ‘zijn’ plek te zitten. Maar komt er een oma, opa, oom of tante eten? Dan wil je kind opeens naast de gast zitten. En dat vindt de gast aan tafel natuurlijk helemaal niet erg!

9. Was het lekker?

Je hebt je best gedaan om een smakelijke maaltijd op tafel te zetten, maar of het ook echt lekker was? Eerlijk gezegd heb je geen flauw idee. Je bord is leeg, maar door je rol als scheidsrechter heb je zelf nauwelijks kunnen genieten. Maak je geen zorgen, het wordt vanzelf écht gezellig aan tafel.