Mijn peuter lust niks

Veel ouders verzuchten tussen de één en de twee jaar: ‘Het was zo’n goede eter.’ Helaas, zelfs de grootste fans van broccoli en bonen, gaan ineens groene dingetjes uit hun eten peuteren en lijken genoeg te hebben aan een enkel hapje yoghurt hier en een stukje aardappel daar.

Als ouder is dat moeilijk om aan te zien: een kind kan toch niet van de lucht leven? Nee, dat is waar, maar kinderen groeien tussen de 12 en 24 maanden wel een stuk minder hard en hebben daardoor wel minder voeding nodig. Laat dat alvast een geruststelling zijn.

Kieskeurig

Ook aan je kookkunsten ligt het (hoogstwaarschijnlijk) niet als je kind ineens kieskeurig wordt over het eten en weigert ook maar een hap te nemen. Waarschijnlijk heeft het meer te maken met de peuterpuberteit: je kindje heeft door dat hij een keuze heeft. En daar maakt hij of zij dan ook gebruik van door veelvuldig ‘nee’ te zeggen tegen eten dat er vroeger ogenschijnlijk met smaak inging. Je kindje heeft een eigen wil en hoe leuk is het om die te volgen en te kijken welk effect het woordje ‘nee’ heeft. Krijg ik dan alsnog een boterham? Worden ze boos? Hartstikke spannend ook, zo’n nee.

Als ouder gaat het tegen je natuur in om je kind met honger naar bed te laten gaan, dus de verleiding om dan maar een boterham te smeren of iets anders klaar te maken, is groot. Toch is dat volgens, de meeste pedagogen, niet aan te raden omdat je je kindje zo aanleert dat als hij eten weigert, hij iets veel lekkerders krijgt.

Gezellig en ongedwongen

Waar wat dan? Je kunt je kind moeilijk dwingen om te eten. En boos worden dan, want als hij het eten echt niet lust? Ook hier zijn de meeste opvoeddeskundigen het wel over eens: voer geen strijd over eten. Je wilt niet dat de maaltijd door je kind gelinkt wordt aan ‘dwang’ en ‘ruzie’ want dan wordt de tegenzin alleen maar groter. Aan tafel hou je het het liefst zo gezellig en ongedwongen mogelijk.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan: want je wilt dat je kind gezond blijft en goed groeit en daar zijn voedingsstoffen voor nodig. Voedingsstoffen die avond na avond op het bordje blijven liggen. Ook hier komt, wat je nog vaak nodig hebt bij peuters, geduld om de hoek kijken. Geduld en vertrouwen dat het goedkomt. Want reken maar dat je kindje gaat eten als hij echt honger heeft.

Een toetje

Jij bepaalt wat je kind eet, je kind is in control over hoeveel hij eet. Maak er geen punt van als dat te weinig is naar jouw smaak. Het bord hoeft niet leeg. En, zeggen experts: maak van het toetje geen beloning of straf. Een toetje hoort bij de maaltijd: ook als er niet veel gegeten is.

Heb je het idee dat het weigeren van eten bij jouw kind geen kwestie is van een machtsstrijd of maak je je zorgen over de gezondheid van je kind en zijn of haar gewicht, neem dan contact op met het consultatiebureau.